تأثیر درمان فعال سازی رفتاری مبتنی بر تغییر سبک زندگی بر افسردگی، بهزیستی روان شناختی و احساس گناه در کودکان ۷ تا ۱۵ساله مبتلا به دیابت

gte vml 1]> چکیده زمینه و هدف: دیابت محدودیت هایی را در عملکردهای فیزیکی، هیجانی و اجتماعی کودکان و نوجوانان ایجاد می نماید. درمان فعال سازی رفتاری می کوشد تا با غلبه بر مسائل روان شناختی کودکان مبتلا به دیابت، بهزیستی روان شناختی را در این افراد برای مدتی طولانی ارتقاء بخشد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فعال سازی رفتاری مبتنی بر تغییر سبک زندگی بر افسردگی، بهزیستی روان شناختی و احساس گناه در کودکان 7 تا 15 ساله مبتلا به دیابت بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود. جامعه پژوهش، کلیه مراجعین 7 تا 15 ساله به انجمن دیابت شهر تبریز بودند که 38 نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه مساوی (آزمایش و کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. مداخله درمانی طی 8 جلسه 70 دقیقه ای انجام شد. اطلاعات از طریق تکمیل پرسشنامه های افسردگی کودکان رینولدز (rcds)، احساس گناه آیزنک و مقیاس بهزیستی روان شناختی (swls) قبل از مداخله و بعد از آن جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: پس از مداخله، نمرات افسردگی و احساس گناه در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (001/0>p). همچنین، بهزیستی روان شناختی نیز در گروه مداخله در مقایسه با شاهد افزایش معنی داری نشان داد (001/0>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد درمان فعال سازی رفتاری در کودکان دیابتی مؤثر باشد. پیشنهاد می گردد درمان مذکور به عنوان یک درمان مکمل در سایر بیماری های روان- تنی کودکان مورد استفاده قرار گیرد. واژه های کلیدی: درمان فعال سازی رفتاری، افسردگی، بهزیستی روان شناختی، احساس گناه، دیابت، کودکان